Asr Suresi meali nedir, Asr Suresi tefsiri, Asr Suresi hakkında bilgi.

Bu sure İbn Abbas, İbn Zübeyr ve ilim adamlarının çoğuna göre Mekke’de nazil olmuştur. Mücahid, Katade ve Mukatil gi­bi bir kısım alimlere göre de Medine’de na­zil olmuştur. Üç ayettir. Asra yemin edildi­ği için sureye bu ad verilmiştir. Asır kelimesi gündüz, gece ve öğleden sonra gü­neşin kızarmasına kadar olan ikindi vakti manasına geldiği gibi, yüz yıllık bir zaman manasına da gelmektedir.

İbn Abbas’a gö­re içinde çok dikkat çekici olaylar geçtiğin­den Allah Teala yüz yıla yemin etmiştir. İs­lam alimlerinin bir kısmı buradaki asırdan maksadın zaman olduğunu söylemişlerdir. İnsanlığın yeryüzündeki hayatı müddetin-ce uzanan zaman çizgisi içerisinde bütün veya parça olarak acı veya tatlı, karlı ve za­rarlı her türlü davranışlar, olaylar zamanmaktadır. Bir diğer ayette de “Güneş ken­di karargahında yürür” (Yasin, 36/38) de­nilmektedir. Bu ayeti yorumlayan çağdaş müfessirler, güneşin bir istikrar noktasına doğru hareket ettiğini söylemişlerdir. Nite­kim güneşin ikili bir hareket içinde olduğu­nu biliyoruz. Bu açıklamalar da gösteriyor ki, Kuran her çağa ve her çağın ilmi anla­yışına uygun bilgiler vermekte ve her ça­ğın insanına hitap edebilmektedir. Bu da Kur’ân yüceliğini gösterir.

Bu açıklamalara ilaveten Kur’ân-ı Kerim’de ayrıca astronomi ile ilgili başka ko­nuların da yer aldığını görmekteyiz. Mese­la: “Semayı biz kendi ellerimizle yaptık ve onu biz genişletiyoruz” (ez-Zariyat, 51/47) ayeti, kainatın genişlemesini açık­lamaktadır. Bazı ayetlerde güneş, bir me­şaleye (sirâç) veya parlayan bir kandile (vehhaç) benzetilirken, ay da aydınlatıcı (münir) bir cisme veya bir rıur’a benzetil­miştir. Bu benzetmelerden ziya ile nûr ara­sında bir mahiyet farkının bulunduğunu an­lıyoruz.

Nitekim Elmalılı Hamdi Yazır, bu konuda şu bilgiyi vermektedir: Ay ve gü­neş hakkında Hz.Peygamber, “ikisi de güneş idi”, İbn Abbas ise “ay da güneş gibi ışık veriyordu, fakat sonradan ışığı giderildi” demektedir. Bu sebeple ayın ışı­ğı bizatihi kendisinden olmayıp güneşten aldığı eskiden beri biliniyorsa da onun ev­vela güneş gibi aydınlatıcı iken sonradan böyle mahvedilip sönmüş olduğu bilinmi­yordu. Kur’ân’ın vermiş olduğu bu hakikati, nihayet zamanımızın fen ehli keşfetmiş ve bugünkü fennî düşüncelerini bu esas üze­rine kurmuşlardır. (Elmalılı-, Hak Dini, 4/3169-3179)

Ayrıca Kuran-ı Kerim’de insanların-feza­ya çıkma konusunda, onların fezaya çıkamayacaklarının imkansızlığı değil, bilakis in­sanların bu durum ve şekliyle fezaya çıkamayacakları, bunun tam aksine bir takım güç ve kuvvetler yardımıyla çıkabileceklerinin mümkün olduğu ifade edilmektedir. Şu ayet bu konuda en dikkat çekici olanı­dır: “Ey cin ve ins cemaati, eğer göklerin ve yerin etrafından çıkmağa gücünüz yetiyorsa çıkın. Fakat bir kuvvetiniz ol­madıkça asla çıkamazsınız” (er-Rahman, 55/33)

Bu ayette “sultan” kelimesi geçmekte­dir. Bu kelime, güç, kuvvet, zorla istediği­ni yapma ve yenme manalarına gelmekte­dir. Bu ayet, fezaya ancak “sultan”la gidilebilineceğini açıkladığına göre, bu de­mektir ki, insanlar ancak bir güç ve kuv­vet yardımıyla fezaya çıkabileceklerdir.